عدالت ترمیمی؛ واکنشی مناسب در حمایت از آسیب های روانی و جسمانی زنان بزه دیده خشونت خانگی

امروزه بروز آسیب های روانی و جسمانی بر اثر خشونت های خانگی علیه زنان با توجه به آمارهای موجود در زمره بالاترین آسیب ها و جرایم ارتکابی در هر جامعه ای قرار دارد. این میزان بالای آسیب ها بر اثر خشونت خانگی علیه زنان بی گمان مداخله دولت را به عنوان نهادی که برای تضمین امنیت و حمایت از شهروندان ایجاد شده، طلب می نماید. لذا نوشتار حاضر با رویکردی حقوقی با تمرکز بر نقش دولت در برخورد با این نوع خشونت، درصدد بررسی این پرسش است که آیا مجازات های سنتی مانند حبس و جزای نقدی برای پاسخ به این آسیب ها مناسب تر است و یا عدالت ترمیمی به عنوان واکنشی جایگزین عدالت کیفری سنتی. جهت بررسی این امر نوشتار حاضر با مطالعه بنیادین ابتدا به بررسی فلسفه کیفرها پرداخته و نتیجه گیری می نمایدکه تئوری های سزاگرایی به دلیل تعارضات داخلی و نادیده گرفتن بزه دیده نمی تواند واکنش مناسبی علیه این خشونت های آسیب زا تلقی گردد. از سوی دیگر، نظرات فایده گرا بر اعمال واکنشی تأکید می کنند که بیشترین فایده را برای بیشترین افراد متأثر داشته باشد؛ بنابراین جهت یافتن واکنشی که بیشترین نفع و بازسازی را ایجاد می نماید به بررسی نتایج موجود از اِعمال عدالت ترمیمی نسبت به مرتکبان این خشونت پرداخته و در نهایت نتیجه گیری می نماید که جهت گیری به سمت عدالت ترمیمی به دلیل نتایج مثبت نسبت به عدالت کیفری سنتی توسط دولت موجه تر می باشد.